Voorstelling ‘De vier seizoenen’, eindpresentatie studenten Inside-out

Vier seizoenen
De studenten bedachten deze term als titel voor hun eindpresentatie. Een vierkoppige band brengt de stemming er alvast in. Presentatoren Anke en Herbert nemen ons eerst mee de winter in: er is kou, dorheid maar ondergronds gebeurt van alles. Ook bij Mart Jan. Kwetsbaarheden bespreken, dat was niets voor hem: “Mijn tijd bij Inside-out heeft me geholpen om maskers af te zetten.”   

Lente: tijd van opbloei
Langzaam gaat de winter over in de lente. Tijd om onkruid te wieden en planten te zien opbloeien. Mariëlle trad uit haar comfortzone. De Wittenberg was een veilige plek voor haar: “Ik ben opener geworden en dichter naar God toegegroeid. Natuurlijk werd ik ook gesnoeid, maar daarna kwam er méér groei. Daar ben ik dankbaar voor.” 

In het zonlicht
En zo gaat het maar door. In elk seizoen dat voorbijkomt vertelt iedere student heel persoonlijk zijn of haar ervaring met Inside-out in de vorm van een lied, gedicht of persoonlijk verhaal. Met het lied ‘Here comes the sun’ introduceert de band de zomer. Loïs Boom, toepasselijke achternaam (!) vertelt: “We zijn met z'n allen in het zonlicht gezet. Als we dreigden te verleppen, ontvingen we steeds vers water van elkaar en van de bewoners van de leefgemeenschap.” Alieke is meer van de bijbel gaan houden en heeft veel gehad aan de groep: “Soms moet je je rug laten insmeren als je dat zelf niet kunt.”  

Regen zorgt voor groei
We belanden in de herfst met zijn vele regen. Herbert brengt het publiek letterlijk in beweging: met je handen op je knieën klappen, afwisselend hard en zacht, waarmee we de regen nabootsen. Het klappen eindigt met drie donderslagen, pang, pang, pang! Hij typeert de diversiteit aan bewoners als grote kracht van de Wittenberg: “Ik heb Gods liefde mogen ervaren door jullie heen. Dankjewel dat we allemaal hebben mogen groeien naar onze eigen kleur!” Marthe en Demi zijn het erover eens: ‘Regen zorgt voor groei! Zij ervoeren de Wittenberg als een paraplu: een veilige plek van bescherming en liefde om te kunnen groeien. Ontroerend was de afsluiting. De groep zong het lied: ‘Zegen mij op de weg die ik moet gaan’.  

No risk, no story
Daarna was het de beurt aan Edwin Verloop, coördinator van Inside-out. Hij haalde Openbaring 22:1-5 aan waar de bomen 12x per jaar vrucht dragen. Zo gaf hij ieder de hoop mee dat God vrucht zal geven op hun verdere leven. Bij de uitreiking van de certificaten waren er rozen en dikke knuffels van de verschillende persoonlijke coaches. No risk, no story! Inside-out was voor velen een stap, maar het heeft hen een prachtig verhaal opgeleverd!